Η αλλαγή κυβέρνησης δεν βγάζει από την κρίση, απαιτείται αλλαγή πολιτικής
Του Παν. Βέμμου
Η κρίση στη χώρα μας είναι αναμφισβήτητα συστηματικό φαινόμενο. Όμως, η ένταση και η έκτασή της οφείλεται στις ιδιαίτερες πολιτικές που ακολουθήθηκαν σ’ αυτόν τον έρμο και συνάμα ευλογημένο τόπο τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Αυτές οι πολιτικές οδήγησαν στην αποβιομηχάνιση της χώρας, στη μείωση της αγροτικής παραγωγής και στη διόγκωση των υπηρεσιών, βασικές αιτίες που οδήγησαν στη χρεωκοπία.
Η κρίση στη χώρα μας είναι αναμφισβήτητα συστηματικό φαινόμενο. Όμως, η ένταση και η έκτασή της οφείλεται στις ιδιαίτερες πολιτικές που ακολουθήθηκαν σ’ αυτόν τον έρμο και συνάμα ευλογημένο τόπο τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Αυτές οι πολιτικές οδήγησαν στην αποβιομηχάνιση της χώρας, στη μείωση της αγροτικής παραγωγής και στη διόγκωση των υπηρεσιών, βασικές αιτίες που οδήγησαν στη χρεωκοπία.
Η συνέχιση αυτής της πολιτικής από τις μνημονιακές κυβερνήσεις όχι μόνο δεν οδήγησε σε αντιμετώπιση της κρίσης αλλά κατέληξε σε εκατομμύρια ανέργους και σε φτωχοποίηση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Η «πτώση» της τέταρτης μνημονιακής κυβέρνησης διαχείρισης της κρίσης δεν μπορεί να συνεχισθεί με μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει πολιτικές στην ίδια κατεύθυνση είτε ανοιχτά όπως διακηρύσσει η συνεργασία του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού είτε από μια κυβέρνηση που δεν θα αμφισβητήσει τις κύριες κατευθύνσεις της και θα επιδιώξει τον εξωραϊσμό της, που είναι και ανέφικτος. Αυτές τις πολιτικές πρέπει μαζικά να καταδικάσει ο ελληνικός λαός στις ερχόμενες εκλογές.
Μια άλλη ανεξάρτητη πολιτική ισόρροπης ανάπτυξης της γεωργίας, της βιομηχανίας και των υπηρεσιών είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία για να βγει η χώρα απ’ την κρίση. Η κατάργηση των περιορισμών στην ανάπτυξη της μεταποίησης, των ποσοστώσεων στην αγροτική παραγωγή και του μονόδρομου του τουρισμού πρέπει να είναι άμεσης προτεραιότητας για να αρχίσει η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, να συρρικνωθεί η ανεργία και να εφαρμοσθεί μια άλλη ανθρωπιστική κοινωνική πολιτική.
Η εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής δεν θα είναι αποτέλεσμα μόνο μιας εκλογικής αναμέτρησης, αλλά πολυμόρφων και έντονων αγώνων των εργαζομένων. Η ενότητα τους και η κοινή δράση της Αριστεράς είναι προϋπόθεση για να υλοποιηθεί και να προχωρήσει ο τόπος μπροστά.
Ο δημοκρατικός, εποικοδομητικός και νηφάλιος διάλογος πρέπει να είναι το κύριο χαρακτηριστικό της προεκλογικής δράσης της Αριστεράς σε αντιπαράθεση με τις φασιστικές προκλήσεις και τα διχαστικά προεκλογικά διλλήματα των μέχρι σήμερα κυβερνώντων. Ιδιαίτερα ο κόσμος της Αριστεράς που έχει πέσει θύμα τέτοιων διλλημάτων απαιτεί τουλάχιστον από τα κόμματα της Αριστεράς να μην υιοθετήσουν τέτοιες πρακτικές που αποδείχτηκαν καταστροφικές και για τον τόπο.
Η υπεράσπιση της δημοκρατικής ομαλότητας από τον φασισμό και τις εξωτερικές επεμβάσεις, είναι πρωταρχικό καθήκον κάθε πολίτη, που θέλει την πρόοδο και ευημερία της χώρας. Οι εκλογές μπορεί να ανοίξουν δρόμους προόδου αλλά και ατραπούς εκτροπών. Ο λαός με γνώση της ιστορίας του οφείλει να κρίνει και να αποφασίσει το καλύτερο.