Ὁ Θεός καταδιώκει ἀπό ἀγάπη τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου - Τοῦ Ἀρχιμ. Ἰακώβου Κανάκη
Εἶναι νά θαυμάζει κανείς, νά ἐνθουσιάζεται καί νά δοξάζει τόν Θεό γιά τούς τρόπους πού ἐνεργεῖ. Εἶναι ἀνθρώπινο βέβαια καί νά ἀπορεῖ γιά τά ὅσα ὁ Ἴδιος ἐνεργεῖ, μέ ἤ χωρίς νά τόν ἀντιλαμβάνεται ὁ νοῦς τῶν ἀνθρώπων. Τό ἅγιο Πνεῦμα πραγματοποιεῖ αὐτό τό ἔργο κατά τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ πού λέγει, ὅτι ἡ σωτήρια πνοή τοῦ Παρακλήτου μοιάζει μέ πνοή ἀνέμου, ὁ ὁποῖος πνέει ὅπως καί ὅπου θέλει.[1]
Ἐνῶ γνωρίζουμε, ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τά κείμενα τῶν ἁγίων, πῶς ὁ Θεός ἐνεργεῖ, μέσα ἀπό γεγονότα ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι δέν γνωρίζουμε πῶς ἐνεργεῖ. Ὁ Θεός, ὡς ἀέρας, κάποτε χαϊδεύει ἁπαλά τό πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου καί ἄλλοτε τό κτυπᾶ ὁρμητικά καί βίαια.[2]
Ὅμως καί τίς δύο φορές, ὁ σκοπός εἶναι ὁ ἴδιος, ἡ οὐσιαστική κοινωνία πλάσματος καί πλάστη. Ἄπειρα τά παραδείγματα τῆς προσέγγισης αὐτῆς μέσα στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Ἄς σκεφθοῦμε πῶς ἐνήργησε μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο. Αὐτός δίωκε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ «ἀπινῶς» καί ὁ Χριστός τόν καλεῖ νά γίνει ἀπόστολός Του.[3]
Τόν Ματθαῖο κάλεσε ἀπό τό τελώνιο ἐνῶ τόν δεσμοφύλακα τῶν Φιλλίπων βρῆκε στό κελλί τῆς φυλακῆς.[4]
Δέν μπορεῖς, λοιπόν, παρά νά θαυμάσεις πῶς ὁ Θεός πλησιάζει τήν κάθε ψυχή. Τό κορυφαῖο ὅμως παράδειγμα τῆς ἐπέμβασής Του, εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ ληστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦ.[5]
Αὐτήν τήν ὑψηλή ἀλήθεια δέν μποροῦν νά κατανοήσουν καί νά δεχθοῦν μέχρι καί σήμερα κάποιοι ἄνθρωποι μέ «χριστιανική συνείδηση». Λένε: «Πῶς εἶναι δυνατόν;» « Αὐτός ὁ τόσο Ἁμαρτωλός;». Ὁ Χριστός ὅμως σπάει τά καλούπια καί γεμάτος ἀγάπη ἀναζητᾶ τόν ἄνθρωπο μέ μοναδικούς τρόπους! Σέ κάνει νά δακρύζεις ὅταν ἀκοῦς : « Τό ἔλεός του Κύριε καταδιώξει με πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου».[6]
Τόση ἡ ἀγάπη Του πού φθάνει μέχρι τήν καταδίωξη τοῦ ἀνθρώπου ἀλλά πάντοτε μέ σεβασμό στήν ἐλευθερία του. Ποτέ, λοιπόν, ἄς μήν προχωροῦμε σέ ἀποφάσεις καί πορίσματα γιά τό ποιός θά σωθεῖ· ἄς ἀφήσουμε αὐτό τό ἔργο στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος κρίνει μέ βάση τά βάθη τῆς καρδιᾶς τοῦ καθενός καί ὄχι μέ τίς ἐξωτερικές ἐνέργειες. Ἐμεῖς δέν γνωρίζουμε, οὔτε θά γνωρίσουμε τίς σωτηριώδεις βουλές τοῦ Θεοῦ.[7]
Ἡ κρίση καί ἰδίως ἡ κατάκριση δέν εἶναι δικό μας ἔργο![8]
[1]Ἰω. 3,8.
[2]Ἀ.Θεοδώρου, Βασική Δογματική Διδασκαλία, Ἀθήνα 2006, σ.383.
[3]Πρξ. 9,13.
[4] Πρξ. 16,34.
[5] Λκ. 23,39.
[6]Προκείμενο τοῦ Ἑσπερινοῦ, Τρίτη Ἑσπέρας, Ἐγκόλπιον τοῦ ἀναγνώστου, Ἀθήνα 2000, σ.11.
[7]Ἠσ. 55, 8-9.
[8]Μτ.7, 1-5.
Συνημμένα αρχεία: