Εμπρός για τα δικά μας Πολυτεχνεία! - Γράφει ο Φίλιππος Γκιντώνης
Από την Ιταλία, που βρίσκεται, ο Φίλιππος Γκιντώνης, γράφει για την επέτειο του Πολυτεχνείου!
Το κείμενό του δημοσιέυει σήμερα το «Καλημέρα Αρκαδία» και μπορείτε να το διαβάσετε παρακάτω…
Το κείμενό του δημοσιέυει σήμερα το «Καλημέρα Αρκαδία» και μπορείτε να το διαβάσετε παρακάτω…
Είναι η μέρα της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ σήμερα...όπου κι αν είμαι ΠΑΝΤΑ στην ΕΛΛΑΔΑ ανήκω....!!!!
«Λαέ, θυμήσου το Νοέμβρη» ακούω σε βίντεο της εποχής και βλέπω την πλημμυρισμένη από κόσμο Αθήνα να είναι όλη εκεί, στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ . Κι, όμως, παρότι δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι που ποτέ δεν έζησα, είμαι σε θέση να φαντάζομαι και να δημιουργώ εικόνες στο μυαλό μου. Εικόνες που μπορούν και με γεμίζουν συγκίνηση, με κάνουν να δακρύζω. Εικόνες που με τρομάζουν. Με τρομάζουν φανερώνοντας μου τη δύναμη που μπορεί να έχει κανείς όταν ανήκει σε μια ομάδα που διψά για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΛΕΥΤΕΡΙΑ. Με εκπλήσσει η δύναμη και η σιγουριά, το πείσμα και η ανάγκη της νίκης του ελεύθερου πνεύματος, των νέων, των ανθρώπων όλων. Έπεσε ηρωικά εκείνη η πόρτα κι είχε και θύματα νέα παιδιά. Μα, με ΑΓΩΝΑ και ΘΥΣΙΑ γράφεται η Ιστορία.
Τι βοηθά, όμως, να μνημονεύουμε μνήμες του παρελθόντος απλά έτσι σαν θεατές της ιστορίας; Το παρελθόν είναι λίγο σημαντικό χωρίς το παρόν και το μέλλον. Είναι κάτι μεμονωμένο, ένας τόμος ξεκομμένος από μια συνέχεια. Η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι μια απλή επέτειος εάν κι εμείς σήμερα και αύριο, και κάθε μέρα και κάθε στιγμή της ζωής μας δεν κάνουμε τα δικά μας ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ. Όλοι μαζί όπως τότε! Ο καθένας μόνος του όπως τότε!
Είναι κρίμα να τιμούμε, έτσι απλά με ποιήματα και τραγούδια ΜΟΝΟ, τις μνήμες εκείνων των ανθρώπων του τότε, του 1973. Είναι ανέντιμο απλά να τιμούμε εκείνον τον ΑΓΩΝΑ κι εκείνες τις ΘΥΣΙΕΣ μόνο μια μέρα το χρόνο, κάθε 17 Νοέμβρη. Είναι προσβολή για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μας και την ΙΣΤΟΡΙΑ μας να θυμόμαστε εκείνο το Νοέμβρη μόνο μια μέρα του Νοέμβρη. «Γιατί πρέπει να καταλάβεις ότι η Δημοκρατία δεν είναι απλά λέξεις χαραγμένες πάνω στο επίσημο πολίτευμα της χώρας σου. Δεν είναι ένα παιδί της ισότητας, της αξιοκρατίας και της ελευθερίας. Η Δημοκρατία είσαι εσύ. Είμαι εγώ. Είναι ο γείτονας που συμπαθείς και ο γείτονας που σε εκνευρίζει. Και το γεγονός ότι αντιμετωπίζεις τους δύο με την ίδια ευγένεια και χωρίς διακρίσεις, είναι αυτό που δίνει πνοή στη Δημοκρατία. Δεν είναι εύκολο. Το να πιστεύεις στη Δημοκρατία, είναι σαν να είσαι ερωτευμένος. Όλοι θα χαμογελάσουν όταν θα σε ακούσουν να το δηλώνεις, αλλά λίγοι θα σε καταλάβουν πραγματικά. Γιατί η σχέση ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και τη Δημοκρατία, είναι μια σχέση που δοκιμάζεται κάθε μέρα. Μέσα από αντιξοότητες, μίση, άσχημες εποχές, κακές αποφάσεις από κακούς ανθρώπους, απειλές, ηθικούς βιασμούς και φόβους. Και αυτός ο έρωτας, χρειάζεται τη δική σου άνευ όρων προστασία. Τη δική σου πίστη. Γιατί οι άνθρωποι έχουν την τάση να ξεχνούν και προδίδουν Εκείνη χωρίς καν να το καταλαβαίνουν. Μην σταματάς λοιπόν να πιστεύεις. Όχι μόνο για τα δικά σου ιδεώδη. Για τα ιδεώδη όλων των άλλων. Και των παιδιών τους που θα έρθουν μετά από αυτούς. Γιατί είσαι ένα κομμάτι της κοινωνίας και έχεις την υποχρέωση να προστατεύεις τον συνάνθρωπο σου, ακόμη και αν εκείνος αδυνατεί να το καταλάβει.
Γιατί τελικά η Δημοκρατία, μπορεί να σου πει ποιος είσαι και ποιος είναι ο ρόλος σου σε αυτόν τον κόσμο. Γιατί βγάζει από μέσα σου τον καλύτερο σου εαυτό. Γιατί τη στιγμή που οι άλλοι πιστεύουν στην επιβολή της εξουσίας μέσω της βίας και του φόβου, εσύ θα απλώνεις τα χέρια για να καλωσορίσεις και όχι να φοβίσεις. Θα τα ανοίξεις για να αγκαλιάσεις και όχι να πνίξεις. Θα τα δώσεις για να στηρίξεις και όχι να τα βουτήξεις στη διαφθορά.
Μην ασχοληθείς ποτέ με εκείνους που οι παραφωνίες τους θα χαλάσουν τη μελωδία. Μείνε πιστός στην ορχήστρα όλων όσων έχουν ανάγκη τη Δημοκρατία. Εκείνη, που ποτέ δεν προδίδει αλλά προδίδεται. Που τα λάθη δεν είναι ποτέ δικά της, αλλά των ανθρώπων που νομίζουν ότι την υπηρετούν. Που όσες φορές και αν τη κατηγορήσεις επειδή, θεωρείς, πως Εκείνη δεν έκανε κάτι σωστά, έχει πάντα χώρο για σένα.
Γιατί Εκείνη σε θεωρεί ξεχωριστό. Γιατί περιμένει να θυμηθείς ότι ο πραγματικός ανθρώπινος σεβασμός, είναι ανώτερος και δεν φοβάται τον φασισμό σε οποιαδήποτε μορφή του. Γιατί σε έχει ανάγκη. Γιατί δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον Έρωτα σου.
Γιατί περιμένει να την αγαπήσεις, με τον ίδιο σεβασμό, τη μεγαλοπρέπεια και την πίστη που σε αγάπησε και εκείνη.»
ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ...ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ..ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ...ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ, ΜΙΑ ΜΑΖΑ...ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ...ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΜΑΣ...ΓΙΑ ΕΜΑΣ...!!!! ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...!!!
Φίλιππος Γκιντώνης
*προσθήκη και τμήματος κειμένου του Κώστα Χρήστου