Και με τον Αστυφύλαξ και με τον Χωροφύλαξ, πάντα με τον Χωροφυλαξ!!!
Τις μέρες που ακολούθησαν μετά τις εκλογές, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πιεζόμενα και από την ανάγκη να δείξουν ότι το κόμμα τους διαθέτει πρόταση διακυβέρνησης και διεξόδου από την κρίση εντός της ΕΕ, αναγκάστηκαν να γίνουν πιο συγκεκριμένοι στις εξαγγελίες τους, απ' ότι προεκλογικά, όταν με γενικόλογα συνθήματα και «αντιμνημονιακή» ρητορεία, προσπαθούσαν να υφαρπάξουν τη λαϊκή ψήφο.
Το διάστημα αυτό, αποκαλύφθηκαν οι πραγματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο μνημόνιο, στα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν νομοθετηθεί έως σήμερα, στην «κρατικοποίηση» των τραπεζών, στη διαχείριση του χρέους και πάει λέγοντας. Ο λόγος των στελεχών του βρισκόταν σε αντίθεση με όσα έλεγαν προεκλογικά, ενώ δεν έλειψαν και αντιφάσεις ανάμεσα σε αυτά που έλεγε ο ένας ή ο άλλος εκπρόσωπός του για το ίδιο θέμα.
Τα παραδείγματα πολλά: Προεκλογικά έλεγαν για ακύρωση του μνημονίου, μετεκλογικά για επαναδιαπραγμάτευση της στρατηγικής του. Προεκλογικά μιλούσαν για ακύρωση των μέτρων που προβλέπονται για τον Ιούνη, μετεκλογικά διαβεβαίωναν ότι δε θα προχωρήσουν σε καμία μονομερή ενέργεια. Προεκλογικά υπόσχονταν κρατικοποίηση των τραπεζών, μετεκλογικά διαβεβαίωναν ότι το σχέδιό τους για τις τράπεζες έχει συνάφεια με αυτά που λέει το ΔΝΤ. Προεκλογικά έλεγαν για αύξηση της φορολογίας στους πλούσιους, μετεκλογικά μίλησαν για υποχρεωτικό δάνειο από τους ...υψηλόμισθους των 20.000 ευρώ και για επίκληση του πατριωτισμού των εφοπλιστών, προκειμένου να συνεισφέρουν στον κρατικό κορβανά με μια έκτακτη εισφορά!
Από πού πηγάζουν αυτές οι αντιφάσεις; Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ είναι στρατηγική υπεράσπισης της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων. Δε θέλει ρήξη με την ΕΕ και αντιλαμβάνεται τους καπιταλιστές σαν μοχλό της ανάπτυξης που υπερασπίζεται, όπως και όλα τα άλλα κόμματα, εκτός από το ΚΚΕ. Αυτή η στρατηγική αποτυπώνεται στο κυβερνητικό του πρόγραμμά που είναι πρόγραμμα διαχείρισης. Το σύστημα όμως έχει πολλά κόμματα να ασκήσουν διαχείριση. Άρα, τι τα θέλει τα κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ; Τα χρειάζεται για να μπορεί να ενσωματώνει τη λαϊκή αγανάκτηση, όταν αυτή ξεφεύγει από τον έλεγχο των παραδοσιακών αστικών κομμάτων και κινδυνεύει να μπει σε ριζοσπαστικά κανάλια.
Έτσι εξηγούνται οι «αντιφάσεις» του ΣΥΡΙΖΑ, που θα γίνονται ολοένα και πιο φανερές, όσο ο ρόλος του αναβαθμίζεται στο σύστημα της αστικής διαχείρισης. Με «αριστερή» ρητορεία και ριζοσπαστικά συνθήματα, προσπαθεί να εγκλωβίσει το λαό στην ίδια στρατηγική που υπηρετούν και τα αστικά κόμματα, καλλιεργώντας του την ψευδαίσθηση ότι λέει κάτι διαφορετικό από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και ότι κάτι διαφορετικό θα κάνει αν κυβερνήσει. Πρόκειται για αυταπάτες, αφού τα όρια του προγράμματος κάθε κόμματος καθορίζεται από τη στάση του απέναντι στα μονοπώλια και την ΕΕ. Όσους λαγούς και πετραχήλια κι αν τάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν έρθει στο διά ταύτα, οι αποφάσεις του θα είναι στα όρια της αντιλαϊκής ΕΕ, στην οποία ομνύει και εντός του ρεαλισμού των μονοπωλίων, τα οποία αναγνωρίζει.
Αυτά πρέπει να έχει κατά νου ο λαός, πηγαίνοντας προς την κάλπη, για να μην επιτρέψει με την ψήφο του να δηλητηριαστεί το κίνημα με αυταπάτες και απογοήτευση, που θα το γυρίσουν χρόνια πίσω. Ακόμα πιο κάτω η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλαγή της ψήφου για ισχυρό ΚΚΕ, είναι η επιλογή που απαντάει στα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα.
*Ο Γιαννόπουλος Ανδρέας είναι στέλεχος του ΚΚΕ στο Ν. Αρκαδίας.