Το «παλιό» και το «νέο» στη Γορτυνία
Οι εκλογικές αναμετρήσεις (εθνικές, τοπικές ή ακόμα και εσωκομματικές) έχουν πάντα το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον, γιατί εκτός των άλλων μπορεί κανείς να διακρίνει έντονα την αγωνιώδη προσπάθεια που καταβάλει κάθε φορά το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο για να διατηρήσει την πολιτική του ισχύ, δηλαδή την εξουσία του, ανακυκλώνοντας πρόσωπα, κόμματα, παρατάξεις και κυβερνητικές συμμαχίες. Κι όλα αυτά με την ψήφο του κυρίαρχου λαού.
Ο κόσμος είναι αλήθεια ότι «τσιμπάει» πολύ εύκολα στο αίτημα της ηλικιακής ανανέωσης, γιατί ελπίζει ότι οι νέοι, οι οποίοι εκ των πραγμάτων δε φέρουν τα αμαρτήματα των παλαιότερων, θα κομίσουν κάτι διαφορετικό και ρηξικέλευθο στην πολιτική ζωή. Ξεχνούν βέβαια, ότι τα πρόσωπα (παλαιά και νέα) δεν είναι απλές μονάδες που έτυχε να ασχολούνται με την πολιτική, αλλά φορείς συγκεκριμένης πολιτικής, η οποία μάλιστα έχει δοκιμαστεί κατ’ επανάληψη τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο, με τα γνωστά αποτελέσματα για το λαό.
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για άλλες αυταπάτες, ότι μια απλή εναλλαγή προσώπων θα μπορούσε δήθεν να φέρει κάτι νέο στην πολιτική ζωή. Έχουμε πλούσια πείρα για να αποφύγουμε την παγίδα του «ανανεωμένου» αστικού πολιτικού συστήματος, το οποίο στην πραγματικότητα έχει παλιώσει κι έχει φθαρεί προ πολλού.
Θυμηθείτε π.χ. τα νέα κόμματα που δημιούργησαν την τελευταία δεκαετία για να παίξουν το ρόλο του αναχώματος, καθώς έβλεπαν ότι οι παραδοσιακοί κομματικοί σχηματισμοί που κυβερνούσαν εναλλάξ επί δεκαετίες χάνουν δυνάμεις εφαρμόζοντας αντιλαϊκές πολιτικές στο πλαίσιο των μνημονίων. Όταν το πολιτικό σύστημα σταθεροποιήθηκε, όχι μόνο εξαφανίστηκαν αυτά τα «νέα κόμματα», αλλά επέστρεψαν στο «μαντρί» των παλαιών κομμάτων από τα οποία είχαν αποχωρήσει.
Τι απέγινε άραγε, η ΔΗΜΑΡ, το ΠΟΤΑΜΙ, το ΛΑΟΣ και τόσα άλλα κόμματα, που φτιάχτηκαν τα χρόνια της κρίσης με στόχο να απορροφήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια; Τι απέγινε ο κυβερνητικός εταίρος των ΑΝΕΛ, στους οποίους υπήρξε υποψήφιος βουλευτής ο σημερινός δήμαρχος Γορτυνίας κ. Κούλης και ο συμπατριώτης μας Μπάμπης Αποσκίτης;
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σε τοπικό επίπεδο. Στη Γορτυνία «νέα» πρόσωπα εναλλάσσονται στη διοίκηση του δήμου, χωρίς όμως να αλλάζει κάτι ουσιαστικό. Η διαχειριστική λογική, η εναλλαγή προσώπων για τη νομή της τοπικής εξουσίας, έχει επικρατήσει έναντι της πολιτικής επιτείνοντας ακόμα περισσότερο την ερήμωση και τη φτωχοποίηση της Γορτυνίας.
Η δημοτική αρχή «ενώνει τη Γορτυνία» επιβάλλοντας ουσιαστικά γενικό σιωπητήριο για τα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα, τα οποία αγγίζουν τη ζωή των Γορτύνιων. Έφτασε μάλιστα στο σημείο, επιδεικνύοντας διοικητική αμετροέπεια, να καλέσει ανοιχτά τους Γορτύνιους που δεν κατοικούν μόνιμα στη Γορτυνία να δηλώσουν ψευδώς στην τρέχουσα απογραφή ότι η μόνιμη κατοικία τους είναι στη Γορτυνία. Η ερήμωση όμως, είναι τόσο εκτεταμένη, που δεν μπορεί να κρυφτεί με «fake» (ψεύτικα) απογραφικά στοιχεία, τα οποία θα βλάψουν τη Γορτυνία, γιατί πολύ απλά θα πλήξουν την εγκυρότητα της απογραφής οδηγώντας σε εντελώς αναληθή συμπεράσματα.
Τι είναι λοιπόν, νέο και τι παλιό στην πολιτική;
Νέο, σύγχρονο, προοδευτικό και ελπιδοφόρο είναι αυτό που συμφέρει τους πολλούς, το λαό. Είναι αυτό που αμφισβητεί την πολιτική και οικονομική κυριαρχία των λίγων (των μονοπωλίων και των καπιταλιστών που λέει και το ΚΚΕ με τη δήθεν «ξύλινή» του γλώσσα) ανοίγοντας το δρόμο ώστε ο λαός να γίνει κάτοχος του κοινωνικού πλούτου, που ο ίδιος παράγει. Αντίθετα, παλιό και ξεπερασμένο είναι να θυσιάζονται οι ανάγκες των πολλών για να θησαυρίζουν οι λίγοι. Αυτή είναι η διαχωριστική «κόκκινη γραμμή», η οποία αν γίνει κατανοητή σε βάθος, μπορεί να δημιουργήσει στο μέλλον στέρεες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες προς όφελος του λαού.
Στη Γορτυνία, πραγματικά νέο, ριζοσπαστικό και ελπιδοφόρο είναι να αποκρουστεί η πολιτική της ερήμωσης, η οποία αποδεδειγμένα πια, αποτελεί κεντρική πολιτική των κυβερνήσεων και η οποία υλοποιείται από τις τοπικές αρχές. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αναδειχθεί ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, ο οποίος με κεντρικό, πανεθνικό, επιστημονικό σχεδιασμό θα μεγιστοποιήσει τις παραγωγικές δυνατότητες του τόπου μας δίνοντας το οριστικό χτύπημα στην ερήμωση.
Όσο μακρινός και ουτοπικός κι αν φαίνεται σήμερα αυτός ο δρόμος ανάπτυξης, εμείς καλούμε τους Γορτύνιους να μην τον χάσουν από το πολιτικό τους οπτικό πεδίο.
Αυτό είναι το πραγματικά «νέο», που μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Δρ. Βασίλης Σιοκορέλης
Σάββατο, 11/12/21