Τα εκλογομαγειρέματα

p>Κάτι περισσότερο από δύο εβδομάδες έχουν απομείνει για τις εκλογές της 6^ης Μαΐου. Εκλογές που έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες απ’ τις προηγούμενες. Εκλογές που σηματοδοτούν μια νέα αρχή στο πολιτικό σύστημα και κατ’ επέκταση, στη διακυβέρνηση της χώρας μας. Τα πολιτικά κόμματα περνούν ίσως την πιο ισχυρή κρίση, απ’ τη μεταπολίτευση, μέχρι σήμερα. Η πολιτική και οι πολιτικοί αδυνατούν να πείσουν την κοινωνία ότι μπορούν να υπηρετήσουν το λαό και να τον βγάλουν απ’ το τέλμα το οποίο βρίσκεται.

Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν, συνεχίζουμε να μπερδεύουμε τα κόμματα με άλλες βαθμίδες και όργανα εξουσίας ή συνδικαλισμού. Κάποια στιγμή καλό είναι να ανοίξει μια συζήτηση εκ βαθέων και με πάσα ειλικρίνεια, για το αν και πόσο λειτούργησε θετικά ή αρνητικά η κομματικοποίηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του Συνδικαλισμού και όποιων άλλων οργάνων που αποτελούν μέρος της λειτουργίας της κοινωνίας μας.

Η ταπεινή μου, προσωπική άποψη, είναι ότι η κομματικοποίηση ήταν και παραμένει καταστροφική για την κοινωνία, όσον αφορά αυτά τα όργανα.  

Έρχομαι τώρα στο φλέγον θέμα των επικείμενων εκλογών. Θεωρώ αδιανόητο και ανεπίτρεπτο, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, να αναμειγνύεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι εκπρόσωποί της, με τις εκλογές αυτές. Ως άτομα, έχουν όλο το δικαίωμα να ασκήσουν ανεπιφύλακτα το δικαίωμα της ψήφου και όχι μόνο. Αλλά δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούν τη θέση την οποία κατέχουν ως Αυτοδιοικητικοί, για να διαμορφώσουν κλίμα, υπέρ υποψηφίων ή κομμάτων.

Αυτή τη στιγμή ο λαός, η κοινωνία, είναι σε κρίσιμη κατάσταση. Δεν ξέρει τι θα κάνει. Δεν ξέρει τι μέλλον θα’ χει. Δε μπορεί λοιπόν, μέσα σε αυτή την ανεμοθύελλα, να έχει άλλη μια παράμετρο. Τι θα προτείνει και ο Αυτοδιοικητικός. Ο Αυτοδιοικητικός θα πρέπει να παραμείνει αμέτοχος απ’ αυτή και γιατί όχι και από άλλες παρόμοιες διαδικασίες. Θα πρέπει να συσπειρώσει την κοινωνία και να δημιουργήσει σχέση εμπιστοσύνης. Αυτό όμως δε μπορεί να γίνει όταν μπερδευόμαστε με «ξένες» υποθέσεις. Γιατί όπως λέει και ο σοφός λαός, «όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες».

Όλα αυτά τα αναφέρω γιατί είναι έκδηλη η πρόθεση ορισμένων, να θυσιάσουν πολλά, για να κερδίσει ο άνθρωπός τους. Δεν είναι έτσι. Ο Δήμος, με τις υπηρεσίες του, τα στελέχη του, τα όργανά του, δε μπορεί να αποτελέσουν μοχλό πίεσης ή εκβιασμού ή «δωροδοκίας», για να υφαρπάξουν ψήφους. Οι δημοτικοί σύμβουλοι και τα εκτελεστικά όργανα του εκάστοτε Δήμου, θα πρέπει να είναι φύλακες της τοπικής κοινωνίας μας. Θα πρέπει να αποτελέσουν ασπίδα προστασίας στον κόσμο που υπηρετούν και όχι να τον βλέπουν σαν αντάλλαγμα. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, χρειάζεται υπευθυνότητα απ’ τα στελέχη του. Πιστεύω ότι στην πόλη μας, οι άνθρωποι της, διαθέτουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Αρκεί να το αποδείξουν και στη πράξη.

Κλείνοντας θέλω να κάνω μια έκκληση. Στο μέγεθος που αναλογεί στον κάθε έναν μας, είτε είμαστε απλοί πολίτες. Είτε συμμετέχουμε σε κάποιο φορέα, είτε αντιπροσωπεύουμε κάτι. Μην επιτρέψουμε άλλους αυτοτραυματισμούς και αυτομαστιγώματα. Η κοινωνία μας, όλοι εμείς, είμαστε εύθραυστοι. Μη δώσουμε τη χαριστική βολή στην κατάρρευσής μας.

Σωτήριος Γ. Παπαδημητρίου