Η αρχή του τέλους του κυνισμού στην Πολιτική ( ; )

Άρθρο - Απριλίου 20020

*Γράφει ο Νίκος Παγώνης

Κατά την αναπόφευκτη ανασκόπηση δυσμενών γεγονότων που στιγμάτισαν την παγκόσμια ιστορία, φαίνεται πως από κάθε κρίση αντλούμε τουλάχιστον από ένα πολιτικοηθικό δίδαγμα-πρόταγμα, θα λέγαμε ως κατακλείδα, το οποίο καλούμαστε να εμπεδώσουμε προς συμμόρφωση και αποφυγή επανάληψης ολέθριων αποτελεσμάτων για την ανθρωπότητα. Κατά την παρούσα συγκυρία, αναφύεται η ελπίδα μιας επαναπροσέγγισης των θεσμών, επανακαθορισμού τους και συνεχούς αξιολόγησής τους, εκτός κομματικού πλαισίου και ιδεολογικών εμμονών.

Παρουσιάζεται η ευκαιρία της ενότητας όλων των πολιτών υπό τη σημαία του «κοινού καλού», της αποστασιοποίησης από τα ατομοκεντρικά «θέλω» και της επιδίωξης της ευημερίας του κοινωνικού συνόλου με συλλογική προσπάθεια, μέσα όμως από την ατομική συναίσθηση της ευθύνης και την ατομική αυτοπειθαρχία. Άλλωστε, η μέχρι στιγμής αδιαμφισβήτητη επιτυχία της χώρας μας στην αντιμετώπιση της πανδημίας πιστώνεται, εκτός από τους ήρωες της πρώτης γραμμής (γιατρούς, νοσηλευτές, μάχιμους εργαζόμενους), τους κρατικούς μηχανισμούς ή το επιτελείο της κυβέρνησης, και στους πολίτες, στον καθέναν μας που πρόταξε την ατομική ευθύνη για την διαφύλαξη της υγείας της ελληνικής κοινωνίας και έδρασε και δράττει συνειδητά, με ευθύνη και αγάπη απέναντι στον πλησίον του.

Αντίθετα, η κυνική αντιμετώπιση αυτής της κρίσης από άλλες, ίσως και πιο προηγμένες, κατά τα άλλα, Δημοκρατίες, δεν έφερε τα αναμενόμενα για αυτές αποτελέσματα, ή μάλλον, αντίθετα, ήταν καταστροφική και με αρνητικό πρόσημο μετρήσιμη λόγω, όχι μόνον της αποτυχίας στους δείκτες των απωλειών των ανθρώπινων ζωών αλλά και λόγω της υιοθέτησης αυτής ακριβώς της στάσης. Η εν λόγω εικόνα ενδεχομένως να προοιωνίζει την αρχή μιας άλλης εποχής και να μην είναι απλώς ένα στιγμιότυπο. Εύλογα ανακύπτει το ερώτημα, μήπως λοιπόν αυτή η πανδημία σηματοδοτεί μια ιστορική στιγμή και ευκαιρία και από πλευράς πολιτειακών αξιών;

Ο πολιτικός κυνισμός, με όλο το αρνητικό του περιεχόμενο, είτε ως στάση της εξουσίας είτε ως στάση των πολιτών που μεμψιμοιρούν και απαξιώνουν, δεν μπορεί να εισφέρει τίποτε ούτε στην ενδυνάμωση των θεσμών της Δημοκρατίας, ούτε στην ουσία του Δημοκρατικού «γίγνεσθαι» και «πράττειν». Όπως ανέφερε και ο Πρωθυπουργός, όταν το κράτος δεν γίνεται λάφυρο της εξουσίας, μετατρέπεται σε αληθινή «Πολιτεία».  Η επιλογή των άξιων, στους τομείς που διακρίνεται ο καθείς, κάνει τη διαφορά και επικροτείται και από τους συμμετέχοντες πολίτες και εκ των αποτελεσμάτων, διαμορφώνοντας νέα μοντέλα δημόσιων πολιτικών.

Σε αυτά, το βάρος δεν μετατοπίζεται με βάση την στενή κομματική αντίληψη, δεξιά ή αριστερά, αλλά με βάση την πρόοδο της Πολιτείας, ως προς το μέλλον και το παρελθόν, το υφιστάμενο με το ιδανικό. Σε λιγότερο από ένα έτος εορτάζουμε την επέτειο των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση. Ίσως είναι η ώρα η Ελλάδα, η σύγχρονη Ελλάδα να δείξει, δια της στάσης της, ότι όχι μόνο στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, όπως άλλοτε, αλλά τις υπερέβη και έγινε για άλλη μία φορά παράδειγμα προς μίμηση και άξια θαυμασμού.

*Γραμματέας Ειδικών Κομματικών Οργανώσεων Νέας Δημοκρατίας.