Η παράσταση «colors» και μια πρόταση για τον Δήμο Τρίπολης
Νίκος Δελφάκης, Τρίπολη 7-01-2020
***
Το Σάββατο 4-01-2020 όσοι βρεθήκαμε στο Μαλλιαροπούλειο Θέατρο, απολαύσαμε μια σπουδαία παράσταση. ΄Ετσι τυχαία, θα έλεγα, χωρίς να έχουμε προϊδεαστεί για κάτι τόσο σημαντικό. Μια παράσταση που είχε στήσει ο ταλαντούχος νέος της πόλης μας, πιανίστας και μουσικός Βασίλης Γεωργακόπουλος, με τη συμμετοχή άλλων νέων της ηλικίας του, οι περισσότεροι απ’ αυτούς επίσης παιδιά της πόλης μας. Μια παράσταση που πάντρευε με απόλυτη ισορροπία και χωρίς να γέρνει προς οποιαδήποτε πλευρά, τη μουσική, το τραγούδι, το χορό, την ποίηση, τις σκηνές από ταινίες ή φωτογραφίες, που περιελάμβανε ακόμα την ωραία ιδέα της εικαστικής παρέμβασης με τον πίνακα ζωγραφικής που ολοκληρωνόταν αργά και κατά τη διάρκειά της. Μια παράσταση που αν απομόνωνε κανείς κάποια πλευρά της, αυτή (η πλευρά) δεν είχε κάτι το πολύ εντυπωσιακό, αντιθέτως, η παράσταση ήταν στημένη με λιτά μέσα, με μέτρο, απέριττη θα λέγαμε, κι όμως το συνολικό αποτέλεσμα ήταν σπουδαίο. Κι αυτή ακριβώς ήταν η τρομερή επιτυχία της. Όπως πολύ σπουδαίο ήταν, και είναι προς τιμή του, ότι ο ουσιαστικός πρωταγωνιστής όχι μόνο δεν έδειχνε να αγωνιά για να αποσπάσει πάνω του την προσοχή του κοινού, αλλά συνειδητά λειτουργούσε με τρόπο που άφηνε ικανό χώρο και στους υπόλοιπους συντελεστές.
Δικαιολογημένα όσοι την παρακολουθήσαμε καταχειροκροτήσαμε τα παιδιά μας. Κατά τη διάρκειά της προσπαθούσα να βρω ψεγάδια και δεν έβρισκα, παρά μόνο σκέφτηκα κάποια στιγμή πως θα ήταν χρήσιμο ένα τυπωμένο πρόγραμμα να διαβάζει ο θεατής τους συντελεστές, αλλά και τους συνθέτες των μουσικών κομματιών που ακούστηκαν. Και στο τέλος σκέφτηκα πως καλύτερα που δεν υπήρχε τέτοιο πρόγραμμα. Τα κομμάτια με τις συνθέσεις του ίδιου του Βασίλη Γεωργακόπουλου ήταν στο ίδιο υψηλό επίπεδο με πολύ γνωστές και πανέμορφες συνθέσεις των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Piazolla κλπ. και με το πρόγραμμα θα κινδύνευε ο ανυποψίαστος θεατής να προσέχει περισσότερο το μουσικό κομμάτι ενός γνωστού και καταξιωμένου συνθέτη και να ψιλο-αδιαφορεί όταν θα διάβαζε ότι πρόκειται για σύνθεση του Βασίλη.
Οι εποχές είναι δύσκολες για τους καλλιτέχνες και το έργο τους, κυρίως λόγω των οικονομικών δυσκολιών που δεν επιτρέπουν πρωτότυπες παραγωγές. Σε τέτοιες συνθήκες πολλά ταλέντα μπορεί να χαθούν και να μην προσφέρουν – αποδώσουν όσα μπορούν.
Δεν λέω πως είμαι ο πιο ειδικός για το θέμα, αλλά για χρόνια Πρόεδρος του Φιλοτεχνικού και υπεύθυνος του Κέντρου Καλλιτεχνικής Πράξης του Δήμου, τεκμαίρεται ότι έχω μια κάποια άποψη. Η παράσταση ήταν αναμφισβητήτως σπουδαία. Μπορούσε να σταθεί σε οποιαδήποτε σκηνή της Αθήνας με μεγάλη επιτυχία. Εφόσον την παρακολουθούσαν κριτικοί και εκπρόσωποι ΜΜΕ που ασχολούνται, να αποσπάσει καλές κριτικές. Κατόπιν αυτών προτείνω σοβαρά προς τον Δήμο Τρίπολης, μέσω ίσως της Δημοτικής Επιχείρησης που έχει απορροφήσει το πρώην «Κέντρο Καλλιτεχνικής Πράξης», να σταθεί αρωγός στην προσπάθεια και να κάνει δική του παραγωγή την παράσταση, με το ανάλογο κόστος. Με κάποιες μικρές βελτιώσεις η παράσταση μπορεί να προταθεί και να παρουσιαστεί ( η δική μου πάγια γνώμη είναι όχι δωρεάν αλλά με ένα μικρό έστω εισιτήριο – αλλά αυτό θα είναι αρμοδιότητα του φορέα να το αποφασίσει) σε άλλους Δήμους και πόλεις γειτονικές, αρχικώς της Περιφέρειας Πελοποννήσου, ας πούμε. Με την ανάλογη προβολή και σχεδιασμό η επιτυχία της θα είναι μεγάλη.
Θα δοθεί έτσι κίνητρο στους συντελεστές για περαιτέρω δημιουργία, αλλά και για άλλες τέτοιες παραγωγές, ώστε να μην εγκαταλείψουν απογοητευμένοι και ακόμα θα είναι αντίδωρο, και το αξίζουν, στην μεγάλη προσπάθειά τους και στις πάμπολλες ώρες που ανάλωσαν.