Τυχοδιωκτισμοί και πλειστηριασμοί αγωνιστικότητας

     Αυτός ο πόλεμος δεν αντιμετωπίζεται με τυχοδιωκτισμούς, με άσφαιρα πυρά, με αποσπασματικές ενέργειες και με λογικές ο καθένας φυλάει το μαγαζί του. Με αυτήν τη νοοτροπία, κινήθηκε η ηγεσία της ΟΛΜΕ με πρωταγωνιστές τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τώρα μπροστά στην επιστράτευση τα δίπλωσαν, όπως τα δίπλωσαν πριν λίγο καιρό οι ομογάλακτοί τους στο Μετρό της Αθήνας. Το έβαλαν στα πόδια και παράτησαν τους συναδέλφους τους στο έλεος της εργοδοσίας.

       Να γιατί οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αντιτάχθηκαν στην απεργία διαρκείας μπροστά στις εξετάσεις. Αντιτάχθηκαν γιατί η ηγεσία των εκπαιδευτικών κήρυξε έναν αγώνα από τα γραφεία, χωρίς την εξασφάλιση της συμμετοχής των εκπαιδευτικών, των γονιών, των υπόλοιπων εργαζόμενων, της νεολαίας. Και τώρα μπροστά στην επιστράτευση, αντί να μπουν μπροστά, όπως έκαναν οι ναυτεργάτες σε αντίστοιχες περιπτώσεις, έβαλαν την ουρά στα σκέλη.

       Θαυμάστε τοποθέτηση ηγετικών στελεχών. Θα γυρίσουμε στα σχολεία, λένε, με ψηλά το κεφάλι. Ναι στην απεργία, αλλά δεν θα απεργήσουμε. Οδήγησαν τον κλάδο σε αδιέξοδο, παράτησαν τους εκπαιδευτικούς στο έλεος του κυβερνητικού αυταρχισμού και μιλάνε για αγωνιστική αξιοπρέπεια. Να, αυτές είναι οι αντιμνημονιακές δυνάμεις που διεκδικούν να κυβερνήσουν. Όλοι πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα.

       Ο πόλεμος που έχουν κηρύξει στο λαό απαιτεί οργάνωση και κίνημα αποφασισμένο, με ηγεσίες αφοσιωμένες και ικανές για αγώνα μέχρι τέλους. Απαιτεί κοινωνική συμμαχία και σχέδιο για οργανωμένους αγώνες με περιεχόμενο αιτημάτων που θα συσπειρώνει και με μορφές πάλης που θα προφυλάσσουν το κίνημα από τυχοδιωκτισμούς. Είναι κίνημα που και αν ακόμα δεν καταφέρνει να έχει τα αποτελέσματα που θα μπορούσε, θα τραβάει μπροστά. Θα συγκεντρώνει δυνάμεις, θα δημιουργεί προϋποθέσεις για νίκες στην πορεία.

***Του Γιαννόπουλου Ανδρέα , μέλους της γραμματείας Αρκαδίας και της Επιτροπής Εκπαιδευτικών του Π.ΑΜΕ.