Η «αλληλεγγύη» στην εποχή της χρεοκοπίας
Η χώρα μας διανύει ήδη τον τέταρτο χρόνο βαριάς ύφεσης τα αποτελέσματα της οποίας επηρεάζουν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Η φτώχια, η ανεργία, η πείνα, η εξαθλίωση ξεπέρασαν κάθε όριο, τη στιγμή που οι οικονομικοί δείκτες παραμένουν ακόμα στο κόκκινο. Ταυτόχρονα χιλιάδες νέοι και όχι μόνον, έχουν ήδη ξενιτευτεί με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του πληθυσμού, του έθνους και τη δημιουργία μιας νέας γενιάς μεταναστών.
Παρά τις συνεχείς τονωτικές ενέσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, η επανεκκίνηση της οικονομίας καθυστερεί. Μπορεί τα μεγάλα ξένα κέντρα αποφάσεων να εμπόδισαν θεωρητικά τη χρεοκοπία και την έξοδο μας από το ευρώ, επιλέγοντας τη παραμονή της Ελλάδας μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών, οι πολίτες όμως θα αργήσουν να δουν τα θετικά αποτελέσματα και τη βελτίωση της καθημερινότητας τους.
Η Ελλάδα χρεοκόπησε και μαζί της το πνευματικό, πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο που κυριάρχησε μετά την μεταπολίτευση. Αργά η γρήγορα το σύστημα αυτό θα αποτελεί παρελθόν αλλά μέχρι τότε θα συνεχίσει να αντιστέκεται γαντζωμένο στην εξουσία και τα προνόμια του παρελθόντος. Μετά τις προηγούμενες κυβερνήσεις της τελευταίας τριετίας που χαρακτηρίστηκαν από ανικανότητα, προχειρότητα και αλαζονεία, σήμερα έχουμε την ευκαιρία για να αλλάξουμε τη χώρα.
Τη στιγμή που κάποιοι υποτάσσονται σε ντόπια και ξένα συμφέροντα ακολουθώντας τριτοκοσμικές πρακτικές, οφείλουμε να αντισταθούμε για να διαφυλάξουμε τη δημοκρατία που μας παρέδωσαν οι πρόγονοι μας, να προασπίσουμε το δικαίωμα της ανεξαρτησίας και των πολιτικών επιλογών μας και να διασφαλίσουμε το μέλλον των παιδιών μας. Οφείλουμε να συμμετέχουμε στην ειρηνική επανάσταση που θα διώξει το παλαιό και το σάπιο και θα δώσει δικαίωμα στην ελπίδα και στην ανάπτυξη.
Για να φτάσουμε όμως εκεί πρέπει να αναδείξουμε το ανθρώπινο πρόσωπο μας απέναντι στους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας. Να επιδείξουμε αλληλεγγύη, συμπόνια και αγάπη στους πεινασμένους, τους άστεγους, τους άνεργους, τους ασθενείς. Το κίνημα της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ έχει αρχίσει να γεννιέται και ξεχασμένες αρετές του παρελθόντος επανέρχονται στην επιφάνεια. Η ανθρωπιά και ο πολιτισμός αποτέλεσαν ιστορικά εξ’ άλλου τον ακρογωνιαίο λίθο του Ελληνικού πολιτισμού.
Το κίνημα της αλληλεγγύης αποτελεί τη μοναδική ελπίδα για να επιβιώσει ο κοινωνικός ιστός της χώρας, να απομακρυνθεί το κατεστημένο του χθες και να ενισχυθούν οι υγιείς δυνάμεις του αύριο. Μέσα από το κίνημα αυτό θα αναδειχθεί μια νέα γενιά πολιτών που θα αναλάβουν τα ινία και τις τύχες της χώρας. Μπορούμε και πρέπει όλοι μας με αυταπάρνηση, σήμερα κιόλας, να συμμετέχουμε σ’ αυτή τη προσπάθεια για το καλό όλων μας.
Παναγιώτης Καρβελάς
Οδοντίατρος - Ορθοδοντικός