Μια βόλτα στην Ελλάδα που χάνεται | Γράφει ο Νικόλαος Σκαντζός
Ας αφήσουμε για λίγο τον καναπέ μπροστά στην τηλεόραση.
Ας αφήσουμε τις παραλίες και τα μπάνια.
Ας αποδράσουμε για ένα Σαββατοκύριακο ( έστω) στην πανέμορφη ορεινή και Ιστορική Ελλάδα.
Ας έρθουμε σε επαφή με τα γραφικά χωριουδάκια που ερημώνουν.
Ας κάνουμε συντροφιά και κουβέντα με τους εναπομείναντες γέροντες και γερόντισσες.
Πιστέψτε με αξίζει τον κόπο!
Ας περπατήσουμε στα παλιά μονοπάτια, που τα περπάτησαν γεννιές και γεννιές Ελλήνων, και που τώρα δεν περνάει κανείς.
Ας ανάψουμε ένα κερί στο ερημοκλήσι, στη μνήμη των παλαιότερων γενναιών, που στη ζωή τους μόχθησαν σκληρά, πολέμησαν όταν χρειάστηκε, και έχτισαν τρανή Πατρίδα, που σήμερα πεθαίνει.
Ας ανέβουμε αξημέρωτα στην κορυφή του λόφου και ας δούμε την ανατολή του ήλιου, μέσα από τη θάλασσα.
Με όλα αυτά θα νιώσουμε προσκυνητές σε αγιασμένους τόπους.
Ύστερα ας κοιτάξουμε μέσα μας και ας συλλογιστούμε με τον εαυτό μας, και τέλος ας κάνουμε μία απολογία: ποιοί είμαστε, πού πάμε, τι θέλουμε και τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και πέρα, ατομικά και συλλογικά σαν λαός, για τις γεννιές που έρχονται.......Και ας αναλογιστούμε, τι θα πούν γιά μας, όταν εμείς θα έχουμε.......φύγει.
Νικόλαος Η. Σκαντζός
Ας αφήσουμε τις παραλίες και τα μπάνια.
Ας αποδράσουμε για ένα Σαββατοκύριακο ( έστω) στην πανέμορφη ορεινή και Ιστορική Ελλάδα.
Ας έρθουμε σε επαφή με τα γραφικά χωριουδάκια που ερημώνουν.
Ας κάνουμε συντροφιά και κουβέντα με τους εναπομείναντες γέροντες και γερόντισσες.
Πιστέψτε με αξίζει τον κόπο!
Ας περπατήσουμε στα παλιά μονοπάτια, που τα περπάτησαν γεννιές και γεννιές Ελλήνων, και που τώρα δεν περνάει κανείς.
Ας ανάψουμε ένα κερί στο ερημοκλήσι, στη μνήμη των παλαιότερων γενναιών, που στη ζωή τους μόχθησαν σκληρά, πολέμησαν όταν χρειάστηκε, και έχτισαν τρανή Πατρίδα, που σήμερα πεθαίνει.
Ας ανέβουμε αξημέρωτα στην κορυφή του λόφου και ας δούμε την ανατολή του ήλιου, μέσα από τη θάλασσα.
Με όλα αυτά θα νιώσουμε προσκυνητές σε αγιασμένους τόπους.
Ύστερα ας κοιτάξουμε μέσα μας και ας συλλογιστούμε με τον εαυτό μας, και τέλος ας κάνουμε μία απολογία: ποιοί είμαστε, πού πάμε, τι θέλουμε και τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και πέρα, ατομικά και συλλογικά σαν λαός, για τις γεννιές που έρχονται.......Και ας αναλογιστούμε, τι θα πούν γιά μας, όταν εμείς θα έχουμε.......φύγει.
Νικόλαος Η. Σκαντζός
1 σχόλιο
-
Ωραίο!!