Να μη ξεχάσουμε το αίμα που χύθηκε πριν 68 ακριβώς χρόνια!
Το αίμα όταν ξεραίνεται μοιάζει με σκουριά και δεν τραβάει τη προσοχή μας, όπως συμβαίνει, όταν αυτό είναι φρέσκο, πολύ περισσότερο, όταν αυτό κυλάει στους δρόμους!
Έχουν περάσει 68 ακριβώς χρόνια, από τότε που τελείωσε ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος, μόνο στην Ευρώπη 9-5-1945, με τη παράδοση άνευ όρων της ναζιστικής Γερμανίας στους συμμάχους και σταμάτησε να κυλάει στους δρόμους, στις πλατείες και στα μέρη των εκτελέσεων ανθρώπινο αίμα!
Όσοι από μας ζήσανε τα γεγονότα εκείνα, όπως είναι οι ηλικιωμένοι συνάνθρωποί μας, φυσικό είναι να μην ξεχνάνε ποτέ, το τι ακριβώς τράβηξε η ανθρωπότητα στο χρονικό διάστημα του πολέμου εκείνου!
Όσοι όμως δεν ζήσανε τα γεγονότα εκείνα, όπως είναι οι νέοι συνάνθρωποί μας, ίσως και να μη νοιάζονται για το τι πάει να πει: μπλόκο, συλλήψεις, εκτελέσεις, ολοκαύτωμα, κρεματόριο, πείνα, κατοχή, απελευθέρωση!
Γι’ αυτό άλλωστε και στις νεοναζιστικές και νεοφασιστικές ομάδες της εποχής μας, συμμετέχουν μόνο νέα παιδιά, νέοι άνθρωποι, που δεν τους ακουμπάνε τα γεγονότα της εποχής εκείνης!
Τα 55,4 εκατομμύρια νεκροί και άλλα τόσα τραυματίες, για τους νέους σήμερα, ίσως να είναι μόνο αριθμοί και τίποτα παραπάνω!
Για τους ηλικιωμένους όμως, η 9η Μαίου του 1945, μέρα που τελείωσε ο πόλεμος εκείνος, πάει να πει πολλά, γιατί τότε η ανθρωπότητα ορκίστηκε να μην ξανασυμβεί ποτέ πια, παρόμοιας έκτασης καταστροφή, σε υλικές και ανθρώπινες ζωές!
Εκατομμύρια νέοι άνθρωποι δεν πρόλαβαν να ζήσουν τη ζωή και τον έρωτα, αφήνοντας τη τελευταία τους πνοή στα πεδία των μαχών η των εκτελέσεων.
Εκατομμύρια μικρά παιδιά δεν γνώρισαν τον πατέρα τους, αφήνοντάς τα ορφανά, αφού δεν γύρισε ποτέ στο σπίτι τους.
Εκατομμύρια μάνες και γυναίκες, δεν ξανά σφίξανε στην αγκαλιά τους τα παιδιά η τους άντρες τους, αφού τους θάψανε μακριά από το σπίτι τους η πνιγήκανε στις θάλασσες και στους ωκεανούς.
Εκατομμύρια αδέλφια και αδελφές δεν μπόρεσαν να κλάψουν τον αδελφό τους, αφού τους ειδοποίησαν ότι είναι αγνοούμενος πολέμου.
Εκατομμύρια παππούδες και γιαγιάδες φύγανε τελικά από τη ζωή φαρμακωμένοι, αφού αυτοί πρώτα θάψανε παιδιά κι’ εγγόνια σκοτωμένα από το πόλεμο η πεθαμένα από τη πείνα και τις κακουχίες της κατοχής.
Πως μπορεί ο άνθρωπος να ξεχάσει τόσο κλάμα, τόσο πόνο, τόση δυστυχία, τόσες συμφορές, που προκάλεσε πριν 68 χρόνια το τέρας του ναζισμού και του φασισμού στον πλανήτη μας;;;
Πως είναι δυνατό η ανθρωπότητα να ξεχάσει και να επαναλάβει τέτοια λάθη;;;;
Ο χρόνος δυστυχώς σβήνει τα ίχνη τέτοιων εγκλημάτων και τα μόνα που μένουν είναι κάποιες στήλες μαρμάρινες, ως μνημεία, που δεν μπορούν όμως να μιλήσουν.
Τα κατεστραμμένα από τους βομβαρδισμούς: λιμάνια, αεροδρόμια, σχολεία νοσοκομεία, ιδρύματα, μουσεία, εκκλησίες, σπίτια, γέφυρες, δρόμοι, σιδηρόδρομοι, εργοστάσια, που με τόσο κόπο και ιδρώτα είχαν φτιάξει οι άνθρωποι, σιγά – σιγά με νέες θυσίες ξαναφτιάχνονται.
Οι νεκροί και οι αγνοούμενοι του πολέμου, γίνονται φωτογραφίες κρεμασμένες στους τοίχους των σπιτιών, μόνο των γονέων και των αδελφών τους.
Οι άνθρωποι που γεννιούνται, μεγαλώνουν, σπουδάζουν, ερωτεύονται, παντρεύονται, εργάζονται, διασκεδάζουν, αστειεύονται, κάνουν με τη σειρά τους παιδιά, έχουν τα όνειρά τους τα σχέδιά τους, τους καημούς και τα προβλήματά τους.
Η ζωή προς τα πίσω δεν συγκινεί, δεν συναρπάζει, δεν μας ενδιαφέρει, δεν τη συναντάμε, γιατί απλούστατε έχει περάσει.
Οι επέτειοι κάποιων γεγονότων, μπορούν να μας βρίσκουν και πνιγμένους στα προβλήματα της καθημερινής ζωής και ίσως να μη μας λένε και τίποτα.
Αυτά και άλλα τόσα, μπορεί να μας κάνουν να ξεχνάμε! Να ξεχνάμε τα αίτια, τις αφορμές και τους πρωταγωνιστές αυτών των καταστροφών, όπως οι άνθρωποι ξέχασαν τα αίτια, τις αφορμές και τους πρωταγωνιστές του 1ου Παγκόσμιου πολέμου και έτσι η ανθρωπότητα ξανά μάτωσε, ξανά κύλισε στον όλεθρο και τη καταστροφή!
Εμείς τώρα, σήμερα, αύριο, πρέπει να ξανά πέσουμε στο ίδιο λάθος;;;;
Εμείς με τόση εμπειρία, με τόσο διάβασμα, με τόση γνώση, με τέτοιο μορφωτικό επίπεδο, έχουμε το δικαίωμα να ξεχνάμε;;;
Εμείς, που οι γονείς μας, μας σπούδασαν με τόσες θυσίες και τόσες στερήσεις, υπάρχει περίπτωση να μας πιάσουν κάποιοι στον ύπνο;;;; Να μας πιάσουν κάποιοι κορόϊδα;;;
Και όμως, τα αίτια των πολέμων έχουν δημιουργηθεί! Είναι η οικονομική κρίση!
Και όμως, την αφορμή προσπαθούν να τη στήσουν! Είναι ο Εθνικισμός, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο νεοναζισμός και ο νεοφασισμός!
Και όμως, οι πρωταγωνιστές υπάρχουν και ήδη βασιλεύουν! Είναι το οικονομικό, βιομηχανικό και Τραπεζιτικό κατεστημένο!
Όλα υπάρχουν και ήδη είναι στη θέση τους!
Τι δεν υπάρχει ακόμα;;;;
Δεν έχουν ακόμα, την απαραίτητη πλειοψηφία στο λαό, που απέκτησε κάποια στιγμή ο Χίτλερ στη Γερμανία και ο Μουσολίνι στην Ιταλία και τότε ξεκίνησαν το πόλεμο!!!
Στο χέρι μας είναι, να μη τους τη χαρίσουμε ποτέ!!!
Τρίπολη 9-5-2013
Τάσος Παπαζαχαρίας
www.tasospapazax.blogspot.com