Μια ταινία μπορεί να αρχίσει με χίλιους τρόπους, αλλά σημασία έχει το πώς θα κλείσει. Και συνήθως μια μεγάλη ταινία κρατά καλά κρυφό το τελευταίο χαρτί της. Έτσι, για να έχουμε κάτι ακόμη να θυμόμαστε στην επιστροφή 
Οι δέκα ταινίες που επιλέξαμε εδώ δεν είναι κατ' ανάγκη όλες τους αριστουργήματα. Για τον έναν ή τον άλλο λόγο, όμως, μας άφησαν αυτές τις ατάκες, τις οποίες προσαρμόζουμε αναλόγως στην καθημερινότητα μας. Μεγάλο πράγμα η αθανασία.

Οι άνθρωποι μετανιώνουν και είναι για τα απλά πράγματα στη ζωή που άφησαν να τους ξεγλιστρήσουν. Μία πρώην νοσοκόμα που για αρκετά χρόνια φρόντιζε ετοιμοθάνατους ασθενείς, μας μεταφέρει τα 5 πιο συνηθισμένα πράγματα για τα οποία οι περισσότεροι θα ήθελαν να γυρίσουν πίσω τον χρόνο. Και μας τα λέει για να μην κάνουμε τα ίδια λάθη.
 Η Bronnie Ware, μία νοσοκόμα ανακουφιστικής φροντίδας που αναλάμβανε ασθενείς τις τελευταίες 3-12 εβδομάδες της ζωής τους, κατέγραψε σε ένα βιβλίο τις εμπειρίες της. Να τι έμαθε:

Πολλά παιδάκια κατά τη διάρκεια των μαθητικών τους χρόνων εμφανίζουν κάποια μορφή σχολικής φοβίας η οποία ποικίλει ανάλογα και με την ηλικία.
 Στα πρώτα χρόνια ,ακόμη από τον βρεφονηπιακό σταθμό, έχουν το λεγόμενο “άγχος του αποχωρισμού”. Το άγχος αυτό πηγάζει από τον φόβο ότι μπορεί κάτι κακό να πάθουν οι γονείς τους ή να τα εγκαταλείψουν, με αποτέλεσμα να είναι συνέχεια προσκολλημένα πάνω τους.
 Συνήθως αρνούνται να πάνε σχολείο, αποφεύγουν το παιχνίδι εκτός σπιτιού, δε συμμετέχουν σε εκδηλώσεις με τα άλλα παιδάκια και θέλουν να βρίσκονται συνέχεια με τους γονείς τους.

Τον γύρο του διαδικτύου κάνει τις τελευταίες ημέρες ένα κείμενο το οποίο φέρει τον τίτλο «Είμαι περήφανος που δεν είμαι Γερμανός: 27 λόγοι και ένα παράπονο».
 Ακολουθεί αυτούσιο το κείμενο:

Ο Έλληνας καλλιτέχνης, Νίκος Φλώρος, παρουσίασε στην Ουάσινγκτον ένα γλυπτό αφιερωμένο στην Γκρέις Κέλι. Ο δημιουργός χρειάστηκε 4.000 κουτάκια αναψυκτικών και τρία χρόνια εργασίας, προκειμένου να φτιάξει το νυφικό που φορούσε η Γκρέις Κέλι, όταν παντρεύτηκε τον πρίγκιπα του Μονακό, Ρενιέ.
Το έργο ...