Η γιορτή της μητέρας

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝΔ. Υ. ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Γιορτή της Μητέρας: «Μάνα κράζει το παιδάκι, μάνα ο νιός και μάνα ο γέρος, μάνα ακούς σε κάθε μέρος, Α! τι όνομα γλυκό!»

Δεν είναι τυχαίο που έχει καθιερωθεί ως ημέρα γιορτής της μητέρας, η 2η Κυριακή του Μάη. Για μια τόσο σημαντική και γεμάτη από όμορφα και δυνατά συναισθήματα γιορτή, ακόμη και η φύση θα έπρεπε να είναι γεμάτη από τα αμέτρητα χρώματα και αρώματα των ολάνθιστων λουλουδιών.

Η γιορτή της μητέρας ξεκίνησε ως ημέρα μνήμης και πένθους των γυναικών που είχαν χάσει τα παιδιά τους και γενναίους στρατιώτες στον πόλεμο. Στην Ελλάδα δε, η γιορτή της μητέρας συνδέθηκε με την εορτή της Υπαπαντής (2 Φεβρουαρίου). Τότε η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει την Παναγία με τον Ιωσήφ που πηγαίνουν τον 40ήμερο Ιησού στο Ναό για ευλογία.

Δεν υπάρχει κάτι πιο ιερό από τη μητέρα. Μία μητέρα μπορεί να πάρει τη θέση όλων των άλλων, αλλά τη δική της θέση δεν μπορεί να την πάρει κανείς. Η μητέρα είναι εκείνη που η ζωή της είναι γεμάτη από ευθύνες, άγχος, ανησυχίες, θυσίες, ερωτηματικά, καρδιοχτύπι, προβλήματα, αλλά και απέραντη αγάπη που χαρίζει στα παιδιά της, χωρίς αντάλλαγμα.

Είναι αυτή που πέρασε νύχτες ατελείωτες ξάγρυπνη στο προσκεφάλι των παιδιών της, όταν αυτά ήταν άρρωστα. Αυτή που κρατούσε το βιβλίο για να πάρει έναν καλό βαθμό το παιδί της στα διαγωνίσματα και όταν ήταν πλέον φοιτητές τα παιδιά της, η σκέψη της ήταν μαζί τους, τι θα τρώνε, πώς θα πλένουν τα ρούχα τους, μην κρυώσουν και αρχίζουν τα καθημερινά τηλεφωνήματα.

Μάνα, μητέρα, μαμά. Μανάδες ηρωίδες, πολλές φορές με διπλό ρόλο- μητέρες και πατεράδες μαζί- μάνες αυστηρές ή και όχι, σίγουρα στοργικές, όλες ασύγκριτες και μοναδικές και η αγκαλιά τους καταφύγιο, όσο κι αν μεγαλώνουμε.

Μάνα, μητέρα, μαμά. Πάντα δίπλα στην οικογένειά της, στις χαρές, τις λύπες, τις δυσκολίες.

Είναι το λιμάνι των παιδιών της, του συζύγου, των γονιών της, των πεθερικών της και η μεγάλη και ζεστή αγκαλιά των εγγονών της.

Μάνα, μητέρα, μαμά. Η μία και μοναδική στη γη, δεν προδίδει, δεν εγκαταλείπει, μόνο αγαπάει.

Είναι αυτή που καταλαβαίνει τι σε απασχολεί, χωρίς εσύ να της το πεις.

Είναι αυτή που δεν έχει χρόνο να αρρωστήσει, παρά μόνο να φροντίζει, να πλένει, να μαγειρεύει, να σιδερώνει, να διαβάζει, να παίζει, να αγκαλιάζει.

Μάνα είναι η αγάπη. Μάνα είναι η γυναίκα που θα πει δεν πεινάω για να φας εσύ, ακόμα και αν ήθελε τόσο πολύ την τελευταία μπουκιά. Είναι η γυναίκα που ξέρει να θεραπεύει με την αγκαλιά της, την αγάπη της και το ζεστό φιλί της.

Είναι, είναι, είναι και τι δεν είναι...

Μάνα είναι αυτή με τη ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ, που την χαρίζει για τον γιο της, σύμφωνα με το ποίημα που μαθαίναμε στο δημοτικό.

Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι, αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.

«Δεν αγαπώ εγώ» του λέει «παιδιά, μ' αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου, της μάνας σου να φέρεις την καρδιά, να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου».

Τρέχει ο νιος, τη μάνα του σκοτώνει και την καρδιά τραβάει και ξεριζώνει. Και τρέχει να την πάει, μα σκοντάφτει και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη. Κυλάει ο νιος και η καρδιά κυλάει και την ακούει να κλαίει και να μιλάει. Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:

«Εχτύπησες, αγόρι μου;» και κλαίει.

Αυτή είναι η μάνα.

Ας της πούμε λοιπόν ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και σ' αυτήν και σε όλες τις μανούλες του κόσμου, με ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που υπάρχουν για να μας θυμίζουν τη δύναμη της αγάπης!

                                                                    Από το Δ.Σ. του  Συλλόγου